شب یلدا در ایران باستان
پاییز هزار رنگ می رود و زمستان سپید رنگ از راه می رسد ،ودر این میان شبی است بلند و پر از رمزو راز ،شبی که به بلندای یک فرهنگ،فرهنگی چند هزار ساله با آیین ورسومی رنگارنگ به سان پاییز ودرون مایه ای پاک وسپید به رنگ زمستان. جشنهایی که در این شب بر گزار می شود یک سنت باستانی است.ایرانیان باستان این شب را شب تولد الهه مهرمیترا می پنداشتند وبه همین دلیل این شب را جشن می گرفتند ،وگرد آتش جمع می شدند،وشادمانه رقص و پایکوبی می کردند ، آن گاه خوانی الوان می گستردند و«میزد» نثار می کردند.میزد نفری یا ولیمه ای بود غیر نوشیدنی ونان و شیرینی وحلوا ودر آیین های ایران باستان برای هر مراسم جشن و سرور آیین خوانی می گستردند،وفراورده های خوردنی فصل وخوراک های گوناگون به سفره جشن می نهادند .ایرانیان گاه شب یلدا را تا دمیدن پرتو پگاه در دامنه، کوه های البرز به انتظار باز زاییدن خورشید می نشستند. مشغول نیایش می شدند،تا پیروزی مهرو شکست اهریمن را از خدا طلب کنند.آیین وجشن شب یلدا ویا شب چله بزرگ،تا به امروز در تمامی سرزمین کهن ایران ودر بین همه قشرها وخانواده ها برگزارمی شود.جشن شب چله بعد از نوروز تنها جشنی است که همواره در میان ایرانیان پایدار مانده است وعلت پایداری آنرا می توان :1- باور دینی کهن مهرپرستان یعنی زایش خورشیدومهر دانست 2- پایان کار کشاورزان وبرداشت محصول خود وآغاز فصل استراحت آنها دانست که با مهاجرت روستائیان به شهر،این جشن که یاد آور روزگاران گذشته ایرانیان است ،تا به میان مردم شهر نشین نیز رخنه کرده وپایدار مانده است.
نظرات شما عزیزان: